Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Καλή ανάσταση σε όλους!

Μέρα που είναι δεν θέλω να πω πολλά. 
Μπορεί να περνάμε δύσκολες μέρες, αλλά όλοι δικαιούμαστε να ξεχνάμε τα δύσκολα κάποιες μέρες το χρόνο και απλά να περνάμε καλά, μαζί με τους ανθρώπους που αγαπάμε!

Καλή ανάσταση σε όλους λοιπόν! Καλά να τα περάσετε όλοι, αλλά με ρέγουλα η μαγειρίτσα και  το αρνάκι αύριο, έτσι; :)

Επι προσωπικού, να σας ευχαριστήσω και για τις επισκέψεις στο ταπεινό μπλόγκι μου, που πλέον διαθέτει τετραψήφιο νούμερο στο μετρητή! Υπόσχομαι να γράφω τακτικότερα όταν τελειώσουν οι διακοπές και επανέρθω στη ρουτίνα! :)

Καλή Ανάσταση! Χρόνια Πολλά σε όλους, με υγεία και ευτυχία!

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Ποιοι φοβούνται την ανωνυμία;

Σχετικά πρόσφατα ανακάλυψα τον ιστότοπο «Aixmi.gr» και μου έκανε εξαρχής πολύ καλή εντύπωση. Καλογραμμένα άρθρα, για ποικίλα θέματα, της επικαιρότητας ή μη. Μου έκανε επίσης εντύπωση το ότι έγραφαν εκεί πολλά γνωστά ονόματα της δημοσιογραφίας, της πολιτικής, και όχι μόνο, και ήταν πολύ ενδιαφέρον να τους διαβάζεις σε άρθρα λιγάκι πιο ελεύθερα, πιο αυθόρμητα, πιο προσωπικά ίσως, απαλλαγμένους από τις προθεσμίες και τους περιορισμούς του επαγγέλματός τους.
Τον τελευταίο όμως καιρό, περίπου μια εβδομάδα τώρα, τα άρθρα που δημοσιεύονται ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά – σε σημείο που να πιστεύει κάποιος ότι είναι το σημαντικότερο πρόβλημα του Έθνους – με ένα και μοναδικό θέμα: την ανωνυμία των blogs.

Για όσους δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί τόσος ντόρος ξαφνικά, να σας βοηθήσω: πρόσφατα, στο blog fimotro (εγώ δεν το ήξερα, από αυτούς το έμαθα) δημοσιεύθηκε ένα γκάλοπ με τίτλο «ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΓΛΥΦΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡA ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ;» όπου οι επιλογές είναι Τρέμη, Πρετεντέρης, Καψής, και άλλοι. Εγώ το βρήκα διασκεδαστικό. Ψήφισα κιόλας (δεν σας λέω ποιον! Μυστικό!).  Κάποιοι όμως το θεώρησαν την επιτομή της προσβολής, όνειδος της δημοσιογραφίας, κτλ. (Τώρα φταίω εγώ να σκεφτώ το «όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται»;)

Ο κατάλογος πάντως των ονομάτων αρθρογράφων του Aixmi.gr που ασχολήθηκαν με το θέμα είναι εντυπωσιακός:
Φωτεινή Πιπιλή (1 Απριλίου 2011)
Σεραφείμ Φυντανίδης (2 Απριλίου 2011)
Αντώνης Λιάρος (3 Απριλίου 2011) 
Παύλος Τσίμας (6 Απριλίου 2011)
Μαρία Σπυράκη (7 Απριλίου 2011)
Αντώνης Κανάκης (7 Απριλίου 2011)

Και ήταν και άλλοι, όχι τόσο γνωστοί σε μένα, αλλά νομίζω αυτοί αρκούν για να δώσουν μια εικόνα.
Τα παραπάνω λοιπόν άρθρα τα διάβασα, και φυσικά είχα τις ενστάσεις μου, σε ένα από αυτά μάλιστα έκανα και σχόλια. Σήμερα όμως πλέον, δεν άντεξα άλλο (διαβάζοντας το άρθρο της κυρίας Σπυράκη συγκεκριμένα, περισσότερα αργότερα), και αποφάσισα να γράψω κι εγώ μια απάντηση, εξ ου και η αποψινή μου ανάρτηση.

Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

Είμαστε πολύ κακομαθημένα τελικά…


Ως Έλληνες είμαστε σε μία παγκοσμίως προνομιακή θέση. Έχουμε να επιδεικνύουμε μία λαμπρότατη ιστορία και ένα αξιοζήλευτο παρελθόν. Αυτό όμως, εκτός από ευλογία είναι και κατάρα. Κατάρα επειδή μας έχει κάνει πολύ κακομαθημένους… Είμαστε λιγάκι σαν παιδιά παλιών αριστοκρατών, που μπορεί να μην έχουν πλέον τον πλούτο, αλλά τους έμεινε το ύφος.

Έτσι, αν κάποιος μας δώσει κάτι, ή συμφωνήσει μαζί μας, δεν υπάρχει λόγος να τον ευχαριστήσουμε. Απλά έπραξε το αυτονόητο. Επειδή στο μυαλό μας, όλοι κάπως μας χρωστάνε. Έχουν π.χ. δημοκρατικό πολίτευμα; Σ’ εμάς το χρωστάνε, γιατί εμείς θεμελιώσαμε τη Δημοκρατία. Έχουν δυο τρεις καλούς επιστήμονες; Σ’ εμάς το χρωστάν κι αυτό, γιατί εμείς θεμελιώσαμε και την επιστήμη. Έχουν μήπως καλούς ποιητές, καλό θέατρο; Κι αυτό, προφανώς, σ’ εμάς το χρωστάν.
Αυτό δουλεύει κι απ’ την άλλη: Αν - ο μη γένοιτο - κάποιος τολμήσει να μην συμφωνήσει μαζί μας, τότε είναι αυτομάτως κακός, αγνώμων, που πώς τολμάει το κάθαρμα και διαφωνεί με εμάς, που αν δεν ήμασταν εμείς ακόμα βελανίδια θα έτρωγε, κτλ, κτλ, κτλ…

Έτσι  πάνω κάτω εξηγεί ο μέσος Έλληνας οτιδήποτε συμβαίνει στον πλανήτη. Τα πάντα είναι παραμυθάκια με καλούς και κακούς. Δηλαδή εμάς και όλους τους άλλους. Γιατί αν ήταν κάποιος πραγματικά καλός, θα έπρεπε:
  1. Να μας χάριζε όλο το Δημόσιο Χρέος χωρίς αντάλλαγμα.
  2. Να πολεμούσε όλους μας τους εχθρούς με όση δύναμη έχει.
  3. Nα ξεκινούσε τη μέρα του λέγοντας «Σας ευχαριστώ Έλληνες για ότι μου δώσατε».

Όποιος λοιπόν δεν κάνει όλα τα παραπάνω, δεν μπορεί να θεωρηθεί καλός. Εφόσον λοιπόν δεν υπάρχει κάποιος που τα κάνει, όλοι οι άλλοι πλην ημών είναι κακοί και μας οχτρεύονται.  
Απλά διαφέρουν στο πόσο κακοί είναι.
Π.χ. υπάρχουν οι Τούρκοι (φτου κακά), που είναι πάρα πολύ κακοί. Ή οι Σκοπιανοί (Θέ μου βόηθα), μια απ’ τα ίδια. Υπάρχουν και λιγότερο κακοί. Π.χ. οι Γάλλοι, οι Ρώσοι, ή οι Κινέζοι (που είναι και μακριά, βολεύει αυτό).

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;