Καλή Χρονιά!

Φίλοι μου, Χρόνια σας Πολλά! Και σας ευχαριστώ θερμά που φτάσατε τις επισκέψεις στο ταπεινό μπλογκάκι μου σε πενταψήφιο νούμερο! (να'ναι καλά η Mouskouri βέβαια, κυρίως όμως η Ρίκα Βαγιάνη που διάβασε την μετάφρασή μου και έβαλε λινκ προς αυτήν, απ'όπου και ήρθαν οι περισσότεροι επισκέπτες μου)
Μία διαφορετικού ύφους ανάρτηση σήμερα, εορταστική, οπότε μην περιμένετε καμιά αποκάλυψη, ούτε καμιά βαθυστόχαστη ανάλυση! Έχουμε καιρό γι'αυτά μετά τις διακοπές! :)

Εύχομαι να περνάτε όλοι πάρα πολύ καλά αυτές τις μέρες, αν και καταλαβαίνω ότι για πάρα πολύ κόσμο τα πράγματα είναι δύσκολα. Ευτυχώς είμαι από τους τυχερούς που έχουν ακόμα δουλειά, και είπα να ταξιδέψω λιγάκι όσο είμαστε ακόμη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μπορούμε να ταξιδεύουμε ελεύθερα!

Ζουν ανάμεσά μας!

Και όμως, αγαπητοί αναγνώστες, τελικά εγώ προσωπικά βεβαιώθηκα.

Εξωγήινοι υπάρχουν, και ζουν ανάμεσά μας! Επειδή στον κόσμο από τον οποίο προέρχονται η βαρύτητα είναι μικρότερη της γήινης, στην Γη τείνουν να αποκτούν μη φυσιολογικό σωματικό βάρος, αν και όχι πάντα. Μερικοί προσαρμόζονται πλήρως στην γήινη βαρύτητα.

Τους προδίδει κυρίως η παντελής έλλειψη ανθρωπίνων συναισθημάτων, και ειδικά των συναισθημάτων της ντροπής και της ενοχής. Σε καταστάσεις πίεσης, και σε περιπτώσεις που οι φυσιολογικοί άνθρωποι θα αισθάνονταν ντροπή και ενοχή, οι εξωγήινοι ξεσπάν σε λογοδιάρροια, με ακατανόητους βερμπαλισμούς, ή φωνασκίες. Επιστήμονες της NASA θεωρούν πως αυτό οφείλεται σε υπερφόρτωση του συστήματος αυτόματης μετάφρασης (από την εξωγήινη γλώσσα στην ανθρώπινη).

Θα σας παρουσιάσω στη συνέχεια ένα κλασσικό παράδειγμα εξωγήινου. Ζει στην Ελλάδα, εργάζεται ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών, και διατηρεί λογαριασμό στο Twitter, όπου και έγραψε σήμερα, 20 Δεκεμβρίου 2011, τα παρακάτω:

Τάδε έφη Nana Mouskouri*

Μεγάλος ντόρος έγινε χθες με τη συνέντευξη που έδωσε η παγκοσμίου φήμης ελληνικής καταγωγής τραγουδίστρια Nana Mouskouri* στην Γερμανική εφημερίδα Die Welt. Γράφτηκαν πολλά και διάφορα για τα όσα είπε, αλλά δυστυχώς, όσο και αν προσπάθησα, πουθενά δεν βρήκα μεταφρασμένη ολόκληρη την συνέντευξή της.

Για άλλη μια φορά λοιπόν υποκλίνομαι στο μέγεθος των ελληνικών Μέσων «Ενημέρωσης», που τόσο εύκολα σχολιάζουν, αλλά τόσο δύσκολα, και τόσο σπάνια ενημερώνουν πραγματικά. Ενώ δεν υπάρχει ούτε ένα δημοσιογραφικό σάιτ (επώνυμο, ανώνυμο, μικρό, μεγάλο) που να μην δημοσίευσε κάποιο σχόλιο σχετικά με την συνέντευξη, δεν βρήκα πουθενά μια ολοκληρωμένη μετάφραση, παρά μόνο αποσπάσματα.

Επειδή όμως εγώ προσωπικά (και απ’ ο,τι φαίνεται αντίθετα με τους επαγγελματίες της ενημέρωσης) έχω αυτήν την ιδιοτροπία να μην μπορώ να σχολιάσω κάτι χωρίς να έχω πλήρη εικόνα, αναζήτησα την αρχική συνέντευξη, και φυσικά την βρήκα εύκολα, στο σάιτ της Welt, οπού μπορείτε να την διαβάσετε και εσείς, αν ξέρετε βεβαίως Γερμανικά.

Εδώ λοιπόν είχα ένα πρόβλημα, στο ότι εγώ δεν ξέρω Γερμανικά. Οπότε ξεκινάω με ένα μεγάλο-μεγάλο «δισκλέιμερ», λέγοντας ότι η μετάφρασή μου είναι κατά πάσα πιθανότητα λανθασμένη γιατί βασίζεται ως επί το πλείστον στο google translate. Παρόλα αυτά, πιστεύω πως το γενικό νόημα των λεγομένων της δεν θα άλλαζε με πιστότερη μετάφραση, αλλά εννοείται πως είναι καλοδεχούμενη κάθε καλύτερη προσπάθεια!

Λοιπόν, ξεκινάω με την (προσπάθειά μου για) μετάφραση της συνέντευξης, και ακολουθούν κάποια σχόλιά μου:

Περί Ασύλου

Πάει λοιπόν το άσυλο. Μας τελείωσε.

Ιστορική μέρα η 24η Αυγούστου. Με μία συντριπτική πλειοψηφία, η Βουλή υπερψήφισε το νέο νόμο για τη μεταρρύθμιση των ΑΕΙ, όπου μεταξύ πολλών άλλων αλλαγών, καταργήθηκε και το περίφημο Πανεπιστημιακό Άσυλο.

Τις μέρες που ακολούθησαν, στο twitter, στο facebook και στα blogs, έγινε ο κακός χαμός. Πάρα πολύς κόσμος αντιδρά λες και κάποιος τους σκότωσε τη μητέρα. Ορκίζονται εκδίκηση, εμφανίζονται έτοιμοι για τον υπερ πάντων αγώνα, και φυσικά διαλαλούν με όλη τους τη δύναμη ότι αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα εναντίον της δημοκρατίας. Διάβασα πραγματικά δεκάδες φορές αυτήν τη φράση, ότι το άσυλο ήταν το «τελευταίο προπύργιο της δημοκρατίας».

Ήταν όμως;

Πίσω στην πραγματικότητα!

Καταρχήν θέλω να σας ζητήσω συγγνώμη για την απουσία μου δυο μήνες τώρα.

Λίγο οι διακοπές μου, όπου πέρασα υπέροχα και ελπίζω το ίδιο κι εσείς, και είχα χάσει εντελώς την επαφή με την επικαιρότητα, λίγο το ότι ανακάλυψα το τουίτερ και ξεχνιέμαι εκεί με τις ώρες, λίγο το ότι έγιναν τόσα πολλά, τόσο γρήγορα, σε σημείο που η προσπάθεια να τα βάλεις έστω σε μια τάξη σε ζαλίζει, πού χρόνος και διάθεση για γράψιμο;

Τι είν' η Ελλάδα μας;

Τι είν' η Ελλάδα μας; Μήπως τα χρέη;
Μήπως οι ανίκανοι πολιτικοί;
Η οικονομία της που καταρρέει;
Ο Μίκης, ο Άνθιμος και οι πιστοί;

Επιτέλους έγινε η αρχή!

Χθες το βράδυ έγινε κατά τη γνώμη μου κάτι υπέροχο. Είχε πολύ καιρό να συμβεί σ'αυτή τη χώρα κάτι να μας δώσει ελπίδα!

Γέμισαν οι πλατείες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, και πολλές άλλες πόλεις της χώρας από κόσμο που κατέβηκε να φωνάξει, να ξεσπάσει, να δείξει την οργή του απέναντι σε ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.

Χωρίς κομματικές σημαίες, χωρίς οργανωτές να σου φωνάζουν τα συνθήματα. Απλοί καθημερινοί άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους νέοι, αλλά και από όλες τις ηλικίες, που κατέβηκαν για να φωνάξουν τα  αυτονόητα. Ότι το σύστημα είναι σάπιο, ότι βαρεθήκαμε να μας βλέπουν κάποιοι αφ’υψηλού, μέσα από τις θωρακισμένες λιμουζίνες τους και πίσω από την ασυλία τους.

Καλό σου ταξίδι καλέ μας άνθρωπε...

Σήμερα το πρωί άφησε την τελευταία του πνοή στον "Ερυθρό Σταυρό" ο πλέον αγαπημένος μου Έλληνας ηθοποιός.
Ένας άνθρωπος για τον οποίον, όσο κι αν ψάξεις, κακά λόγια δεν θα ακούσεις.
Από κανέναν!

Ένας άνθρωπος που κι αυτός με τη σειρά του μόνο καλά λόγια είχε να πει για τους συνανθρώπους του.
Ένας άνθρωπος, πραγματικά ψυχούλα.
Ο Θανάσης Βέγγος.

Καλό σου ταξίδι καλέ μας άνθρωπε. Θα μας λείψεις πολύ.
Παρηγοριά μας το ότι αφήνεις πίσω σου μια πλούσια κληρονομιά, και είμαι σίγουρος ότι θα χαρίζεις το γέλιο - αλλά και τη συγκίνηση - σε πολλές ακόμα γενιές Ελλήνων.

Θα κλείσω με ένα απόσπασμα από μία από τις καλύτερες ταινίες του: "Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;"

Καλή ανάσταση σε όλους!

Μέρα που είναι δεν θέλω να πω πολλά. 

Μπορεί να περνάμε δύσκολες μέρες, αλλά όλοι δικαιούμαστε να ξεχνάμε τα δύσκολα κάποιες μέρες το χρόνο και απλά να περνάμε καλά, μαζί με τους ανθρώπους που αγαπάμε!

Καλή ανάσταση σε όλους λοιπόν! Καλά να τα περάσετε όλοι, αλλά με ρέγουλα η μαγειρίτσα και  το αρνάκι αύριο, έτσι; :)

Επι προσωπικού, να σας ευχαριστήσω και για τις επισκέψεις στο ταπεινό μπλόγκι μου, που πλέον διαθέτει τετραψήφιο νούμερο στο μετρητή! Υπόσχομαι να γράφω τακτικότερα όταν τελειώσουν οι διακοπές και επανέρθω στη ρουτίνα! :)

Καλή Ανάσταση! Χρόνια Πολλά σε όλους, με υγεία και ευτυχία!

Ποιοι φοβούνται την ανωνυμία;

Σχετικά πρόσφατα ανακάλυψα τον ιστότοπο «Aixmi.gr» και μου έκανε εξαρχής πολύ καλή εντύπωση. Καλογραμμένα άρθρα, για ποικίλα θέματα, της επικαιρότητας ή μη. Μου έκανε επίσης εντύπωση το ότι έγραφαν εκεί πολλά γνωστά ονόματα της δημοσιογραφίας, της πολιτικής, και όχι μόνο, και ήταν πολύ ενδιαφέρον να τους διαβάζεις σε άρθρα λιγάκι πιο ελεύθερα, πιο αυθόρμητα, πιο προσωπικά ίσως, απαλλαγμένους από τις προθεσμίες και τους περιορισμούς του επαγγέλματός τους.

Τον τελευταίο όμως καιρό, περίπου μια εβδομάδα τώρα, τα άρθρα που δημοσιεύονται ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά – σε σημείο που να πιστεύει κάποιος ότι είναι το σημαντικότερο πρόβλημα του Έθνους – με ένα και μοναδικό θέμα: την ανωνυμία των blogs.

Για όσους δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί τόσος ντόρος ξαφνικά, να σας βοηθήσω: πρόσφατα, στο blog fimotro (εγώ δεν το ήξερα, από αυτούς το έμαθα) δημοσιεύθηκε ένα γκάλοπ με τίτλο «ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΓΛΥΦΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡA ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ;» όπου οι επιλογές είναι Τρέμη, Πρετεντέρης, Καψής, και άλλοι. Εγώ το βρήκα διασκεδαστικό. Ψήφισα κιόλας (δεν σας λέω ποιον! Μυστικό!).  Κάποιοι όμως το θεώρησαν την επιτομή της προσβολής, όνειδος της δημοσιογραφίας, κτλ. (Τώρα φταίω εγώ να σκεφτώ το «όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται»;)

Ο κατάλογος πάντως των ονομάτων αρθρογράφων του Aixmi.gr που ασχολήθηκαν με το θέμα είναι εντυπωσιακός:

Χρήστος Παναγιωτόπουλος (1 Απριλίου 2011)

Φωτεινή Πιπιλή (1 Απριλίου 2011)

Σεραφείμ Φυντανίδης (2 Απριλίου 2011)

Αντώνης Λιάρος (3 Απριλίου 2011) 

Παύλος Τσίμας (6 Απριλίου 2011)

Μαρία Σπυράκη (7 Απριλίου 2011)

Αντώνης Κανάκης (7 Απριλίου 2011)

Και ήταν και άλλοι, όχι τόσο γνωστοί σε μένα, αλλά νομίζω αυτοί αρκούν για να δώσουν μια εικόνα.

Τα παραπάνω λοιπόν άρθρα τα διάβασα, και φυσικά είχα τις ενστάσεις μου, σε ένα από αυτά μάλιστα έκανα και σχόλια. Σήμερα όμως πλέον, δεν άντεξα άλλο (διαβάζοντας το άρθρο της κυρίας Σπυράκη συγκεκριμένα, περισσότερα αργότερα), και αποφάσισα να γράψω κι εγώ μια απάντηση, εξ ου και η αποψινή μου ανάρτηση.

Είμαστε πολύ κακομαθημένα τελικά…

Ως Έλληνες είμαστε σε μία παγκοσμίως προνομιακή θέση. Έχουμε να επιδεικνύουμε μία λαμπρότατη ιστορία και ένα αξιοζήλευτο παρελθόν. Αυτό όμως, εκτός από ευλογία είναι και κατάρα. Κατάρα επειδή μας έχει κάνει πολύ κακομαθημένους… Είμαστε λιγάκι σαν παιδιά παλιών αριστοκρατών, που μπορεί να μην έχουν πλέον τον πλούτο, αλλά τους έμεινε το ύφος.

Έτσι, αν κάποιος μας δώσει κάτι, ή συμφωνήσει μαζί μας, δεν υπάρχει λόγος να τον ευχαριστήσουμε. Απλά έπραξε το αυτονόητο. Επειδή στο μυαλό μας, όλοι κάπως μας χρωστάνε. Έχουν π.χ. δημοκρατικό πολίτευμα; Σ’ εμάς το χρωστάνε, γιατί εμείς θεμελιώσαμε τη Δημοκρατία. Έχουν δυο τρεις καλούς επιστήμονες; Σ’ εμάς το χρωστάν κι αυτό, γιατί εμείς θεμελιώσαμε και την επιστήμη. Έχουν μήπως καλούς ποιητές, καλό θέατρο; Κι αυτό, προφανώς, σ’ εμάς το χρωστάν.

Αυτό δουλεύει κι απ’ την άλλη: Αν - ο μη γένοιτο - κάποιος τολμήσει να μην συμφωνήσει μαζί μας, τότε είναι αυτομάτως κακός, αγνώμων, που πώς τολμάει το κάθαρμα και διαφωνεί με εμάς, που αν δεν ήμασταν εμείς ακόμα βελανίδια θα έτρωγε, κτλ, κτλ, κτλ…

Έτσι  πάνω κάτω εξηγεί ο μέσος Έλληνας οτιδήποτε συμβαίνει στον πλανήτη. Τα πάντα είναι παραμυθάκια με καλούς και κακούς. Δηλαδή εμάς και όλους τους άλλους. Γιατί αν ήταν κάποιος πραγματικά καλός, θα έπρεπε:

1. Να μας χάριζε όλο το Δημόσιο Χρέος χωρίς αντάλλαγμα.
2. Να πολεμούσε όλους μας τους εχθρούς με όση δύναμη έχει.
3. Nα ξεκινούσε τη μέρα του λέγοντας «Σας ευχαριστώ Έλληνες για ότι μου δώσατε».

Όποιος λοιπόν δεν κάνει όλα τα παραπάνω, δεν μπορεί να θεωρηθεί καλός. Εφόσον λοιπόν δεν υπάρχει κάποιος που τα κάνει, όλοι οι άλλοι πλην ημών είναι κακοί και μας οχτρεύονται.  

Απλά διαφέρουν στο πόσο κακοί είναι.

Π.χ. υπάρχουν οι Τούρκοι (φτου κακά), που είναι πάρα πολύ κακοί. Ή οι Σκοπιανοί (Θέ μου βόηθα), μια απ’ τα ίδια. Υπάρχουν και λιγότερο κακοί. Π.χ. οι Γάλλοι, οι Ρώσοι, ή οι Κινέζοι (που είναι και μακριά, βολεύει αυτό).

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;

Ένα εξαιρετικό γεύμα... με ένα άνοστο επιδόρπιο!

Θα επιστρέψω απόψε στον «τόπο του εγκλήματος», σ’αυτό δηλαδή που υπήρξε η αφορμή να ξεκινήσω αυτό το blog, το ντοκιμαντέρ «1821» του ΣΚΑΪ, του οποίου το τελευταίο επεισόδιο προβλήθηκε χθες, 15 Μαρτίου.

Πρέπει καταρχάς να ξεκαθαρίσω ότι δεν άλλαξε καθόλου η άποψή μου ότι το ντοκιμαντέρ γενικά ήταν εξαιρετικό. Καταπληκτική δουλειά, σε επίπεδα εφάμιλα των διεθνών παραγωγών, μία ικανότατη επιστημονική ομάδα, συνδρομή επιστημόνων από όλον τον κόσμο, και συναρπαστικές επιστημονικές συζητήσεις μετά από κάθε επεισόδιο.

Κέρδισε η ελληνική κοινωνία από το ντοκιμαντέρ αυτό; Κατά τη γνώμη μου, σίγουρα ναι. Στο βαθμό βέβαια που είναι δυνατόν να κερδίσει μια κοινωνία κάτι από μια τηλεοπτική παραγωγή. Έγιναν σοβαρές συζητήσεις, ξεσκονίσαμε βιβλία, αγοράσαμε βιβλία, ερευνήσαμε, μπλογκάραμε! Ξέρετε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές που να το κάνουν αυτό; Εγώ καμία! Τουλάχιστον όχι στην Ελλάδα!

Βέβαια μην τρελαινόμαστε, μια τηλεοπτική παραγωγή ήταν, με σκοπό την τηλεθέαση, το κέρδος από τις διαφημίσεις, κτλ. Όμως δεν πρέπει κανείς μας να παραβλέψει το γεγονός ότι αντί να ασχοληθούν με εύπεπτες βλακειούλες, έθιξαν σοβαρά θέματα, με επαγγελματισμό, με έρευνα, και με τεχνική αρτιότητα. Οπότε του αξίζει ένα μπράβο του ΣΚΑΪ; Όχι ένα, χίλια μπράβο του αξίζουν!

Αλλά... - δυστυχώς υπάρχει ένα «αλλά» - είναι  κρίμα, που ακόμα και εγώ, που μέχρι χθες ήμουν φανατικός οπαδός του ντοκιμαντέρ, έμεινα τελικά με μια πικρή γεύση στο στόμα από το τελευταίο επεισόδιο... Παραμένω βέβαια οπαδός του, απλά όχι φανατικός πλέον.

Τα του Καίσαρος σ'εμάς, και τα του Θεού... δε μας νοιάζει!

Μία από τις σημαντικότερες ρήσεις του Χριστού, κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται στο κατά Ματθαίον 22:15 έως 22:22, όπου οι Φαρισαίοι, για να Τον παγιδεύσουν, στέλνουν κάποιους μαθητές τους να Τον ρωτήσουν αν είναι σωστό να πληρώνουν φόρο στον Καίσαρα ή όχι. Ο Χριστός τους λέει τότε ψύχραιμα «Δείξτε μου το νόμισμα με το οποίο πληρώνετε τον φόρο», και όταν Του το δείχνουν, τους  ρωτάει «Τίνος είναι αυτή η εικόνα και η επιγραφή;», και του απαντάνε «Του Καίσαρα!», και τότε ο Ιησούς λέει το γνωστό:

Ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ

Δηλαδή, να δίνετε αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, και αυτά που είναι του Θεού, στον Θεό.

Προσέξτε λίγο την διατύπωση: Δεν κάθεται να το συζητήσει, δεν τους ρωτάει πόσο φόρο πληρώνουν και να υπολογίσει αν είναι δίκαιος ή όχι, τίποτα από αυτά! Δηλώνει ξεκάθαρα ότι μόνο τα του Θεού τον ενδιαφέρουν!

Τι κάνει όμως σήμερα η Εκκλησία; (του Χριστού, υποτίθεται!)

17 να'ναι οι ώρες τους

Πότε γιορτάζουν την εξέγερση του Γένους στη Μάνη; 17 Μαρτίου!

Πότε έγινε η (τραγικής κατάληξης) μάχη του Μυριοκέφαλου μεταξύ Βυζαντινών και Σελτζούκων Τούρκων; 17 Σεπτεμβρίου του 1176!

Δεν μπορεί, σκέφτηκα, κάποιον υποχθόνιο συμβολισμό έχει ο αριθμός 17. Και πράγματι είναι πασιφανές αν υπολογίσουμε τον παρακάτω λεξάριθμο:

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ:

4 + 10 + 5 + 9 + 50 + 8 + 200  + 200 + 400 + 50 + 800 + 40 + 70 + 200 + 10 + 1 + 5 + 50 + 1 + 50 + 300 + 10 + 70 + 50 + 40 + 1 + 200 = 2834

Και 2+8+3+4 = 17

Τυχαίο; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ!

Άλλο εθνικοί μύθοι, και άλλο εθνικά μίση

Ακούγεται συχνά τώρα τελευταία, ότι δεν θα έπρεπε κάποιοι να προσπαθούν να καταστρέψουν τους "εθνικούς μας μύθους" και να μην σπιλώνουν εθνικά σύμβολα.

Εν μέρει συμφωνώ.
Αν κάποιος ξέρει ροζ ιστορίες για την Μπουμπουλίνα, ας τις κρατήσει για τον εαυτό του. Το αν ο Μέγας Αλέξανδρος είναι γκέι ή όχι δεν νοιάζει κανέναν.
Το αν το γαλανόλευκο της σημαίας μου επελέγη ώστε να μοιάζει με την Βαυαρική, να με συγχωρεί αυτός που μου το πληροφόρησε, μπράβο του που έχει τέτοιες γνώσεις, αλλά δεν με ενδιαφέρει ποσώς, ούτε με κάνει να σέβομαι την σημαία μου λιγότερο, ούτε να χαίρομαι λιγότερο όταν τη βλέπω να κυματίζει.

Άλλο όμως οι εθνικοί μύθοι, που κάποιοι πραγματικά είναι απαραίτητοι, και άλλο τα εθνικά Μίση!

Ελληνοτουρκική προσέγγιση: Ο θανάσιμος κίνδυνος της πατρίδος

Ω παίδες Ελλήνων γρηγορείτε!

Οι γνωστοί εβραιομασωνικοί κύκλοι είναι πάλι επί το έργον!
Στα σκοτεινά τους υπόγεια, απεργάζονται για άλλη μια φορά τα σχέδια καταστροφής της πατρίδος μας, και του Ελληνισμού γενικότερα.
Ο τρόπος που εμπνεύστηκαν τώρα τα καταχθόνια μυαλά τους, είναι προφανής σε κάθε καλό πατριώτη: Η λεγόμενη... "ελληνοτουρκική προσέγγιση".

Βεβαίως κύριοι! Είναι ηλίου φαεινότερο! Προσπαθούν να διώξουν το μίσος ανάμεσα σε Τούρκους και Έλληνες, αποσκοπώντας ξεκάθαρα σε...
σε...
σε τι άραγε;

Και λίγη Ποίηση

Λοιπόν δεν μου το είχα για ποιητή. Όμως οι αντιδράσεις κάποιων στην σελίδα του "1821" στο facebook (http://www.facebook.com/pages/1821-E-nea-megale-paragoge-tou-SKAI/157258650989695), με ενέπνευσαν φαίνεται. Απολαύστε με λοιπόν. Αφιερωμένο με πολλή αγάπη στους Έλληνες Πατριώτες που κάνουν τόσο αισθητή την παρουσία τους στο facebook:

       1821 
(ή "Μισώ την Τρίτη")

Προς κ.Νικόλαο Χατζηνικολάου, εκδότη Real News

Δεν ξέρω αν παρακολουθείτε το φλέγον θέμα των ημερών, όχι βέβαια την ελληνική οικονομία, όχι καλέ πως σας ήρθε, ούτε φυσικά το ΔΝΤ, καλά που πάει το μυαλό σας μωρέ;

Μιλάω για ΤΟ ΦΛΕΓΟΝ ΘΕΜΑ!

Φυσικά και εννοώ το νέο ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΪ, με τίτλο "1821". 

Τόλμησαν οι ανθέλληνες εβραιομασώνοι του ΣΚΑΪ και έβαλαν στα ανίερα στόματά τους τους ήρωες της Πατρίδος μας!

Και, φυσικά, μη χάσουν ευκαιρία οι επαγγελματίες του λαϊκισμού, έσπευσαν να τοποθετηθούν απέναντι σε κάθε απόπειρα "παραχάραξης της ιστορίας", και αμέσως διέγνωσαν (τι σαΐνια!) τα υποχθόνια σχέδιά του σταθμού, που ανήκει ως γνωστόν στα συμφέροντα αυτά (ποια;;;) που δια μέσου των αιώνων αντιμάχονταν τον Ελληνισμό.

Φυσικά δε μου κάνει εντύπωση ούτε ο Καρατζαφέρης, ούτε ο Άδωνις, αλλά μου έκανε χείριστη (ελεεινή όμως) εντύπωση, ο χειρισμός του θέματος από τον Νίκο Χατζηνικολάου, τον οποίο ειλικρινά μέχρι τότε σεβόμουν. Δεν άργησε ούτε στιγμή, αμέσως κατάλαβε τα μυστικά σχέδια που τίθονται σε κίνηση, και επιστράτευσε την βοήθεια του καθηγητή κ. Καργάκου, για να τα σταματήσει.

Όσοι δεν έχετε ακούσει τη συνέντευξη (γίνεται;), μπορείτε να την ακούσετε εδώ:

http://asma-asmaton.blogspot.com/2011/02/o-1821.html

Δεν άντεξα λοιπόν, και του έστειλα την παρακάτω επιστολή:

To know us better!!

Γεια σας, και καλωσήρθατε στο blog μου!

Αποφάσισα να το ξεκινήσω γιατί βαρέθηκα να βλέπω παντού γύρω μου να παραβιάζεται κάθε έννοια κοινής λογικής.

Το άσπρο γίνεται μαύρο και τούμπαλιν με τόση ευκολία, που έχω φτάσει να αναρωτιέμαι για την ψυχική μου υγεία. Δηλαδή λέω, δεν μπορεί, τελικά μάλλον εγώ θα είμαι τρελός, δεν μπορεί να είναι όλοι οι άλλοι...