Επιτέλους έγινε η αρχή!

Χθες το βράδυ έγινε κατά τη γνώμη μου κάτι υπέροχο. Είχε πολύ καιρό να συμβεί σ'αυτή τη χώρα κάτι να μας δώσει ελπίδα!

Γέμισαν οι πλατείες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, και πολλές άλλες πόλεις της χώρας από κόσμο που κατέβηκε να φωνάξει, να ξεσπάσει, να δείξει την οργή του απέναντι σε ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.

Χωρίς κομματικές σημαίες, χωρίς οργανωτές να σου φωνάζουν τα συνθήματα. Απλοί καθημερινοί άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους νέοι, αλλά και από όλες τις ηλικίες, που κατέβηκαν για να φωνάξουν τα  αυτονόητα. Ότι το σύστημα είναι σάπιο, ότι βαρεθήκαμε να μας βλέπουν κάποιοι αφ’υψηλού, μέσα από τις θωρακισμένες λιμουζίνες τους και πίσω από την ασυλία τους.

Κανείς δεν ρώταγε αν είναι ο άλλος δεξιός ή αριστερός, ΚουΚουΕς, ΠΑΣΟΚος ή ΝεοΔημοκράτης, όλοι μαζί φωνάζαμε αυτά που μας ενώνουν όλους μας ως λαό, και ταυτόχρονα μας διαχωρίζουν από τη σαπίλα της εξουσίας.

Μιλάνε κάποιοι για έλλειψη οργάνωσης, για προχειρότητα, για έλλειψη συγκεκριμένων αιτημάτων. Μιλάνε για προσπάθεια που δεν βγάζει πουθενά.

Σας είδαμε κύριοι και με τις οργανωμένες σας τις πορείες τι καταφέρνετε! Για την ακρίβεια βαρεθήκαμε να σας βλέπουμε! Για ακόμα μεγαλύτερη ακρίβεια, σιχαθήκαμε να σας βλέπουμε!

Που δεν μπορείτε ούτε να αποφασίσετε να μαζευτείτε στην ίδια πλατεία!

Που δεν μπορείτε να συμφωνήσετε σε 2-3 έστω κοινά αιτήματα!

Ε όχι κύριοι! Δεν σας θέλουμε να μας οργανώσετε. Ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε. Οργανωθείτε μόνοι σας, όπως κάνετε τόσα χρόνια, και χαρείτε μόνοι σας την οργάνωσή σας.

Αν νομίζετε ότι εκφράζετε το λαό με τον κομματοποιημένο συνδικαλισμό σας, με την προσκόλλησή σας σε «κεκτημένα» και με ξύλινο λόγο άλλων δεκαετιών, κάνετε μεγάλο λάθος.

Αφού λοιπόν καμία πολιτική δύναμη στην Ελλάδα δεν μπορεί να πείσει το μέσο Έλληνα ότι διαφέρει από τις άλλες, αφού όλοι σας είστε απόλυτα ενταγμένοι στα γρανάζια του συστήματος, αφήστε μας εμάς να αυτοοργανωθούμε. Από κάτω προς τα πάνω!

Ναι, ομολογουμένως υπήρχε προχειρότητα στη χθεσινή κινητοποίηση. Ναι, υπήρχε έλλειψη συγκεκριμένων αιτημάτων. Αλλά έγινε επιτέλους η αρχή! Σιγά σιγά θα συμφωνήσουμε και στα αιτήματα!

Μια καλή αρχή είναι τα αιτήματα του Ισπανικού (να ‘ναι καλά οι άνθρωποι που μας ξύπνησαν!)  αντίστοιχου κινήματος (αντιγράφω από εδώ, όπου μπορείτε να τα δείτε και πιο αναλυτικά):

1. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ:

Κατάργηση βουλευτικής ασυλίας, φορολογικών και συνταξιολογικών προνομίων, κτλ.

2. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ:

Μείωση ωρών εργασίας, απαγόρευση μαζικών απολύσεων.

3. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΙΚΙΑ:

Κρατική απαλλοτρίωση απούλητων κατοικιών, και ενοικίασή τους σε νέους με καθεστώς επιδοτούμενου ενοικίου.

4. ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ:

Λιγότερη γραφειοκρατία, λιγότερες καθυστερήσεις, όχι σε περιττά έξοδα.

5. ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ:

Τέρμα στις κρατικές «διασώσεις» τραπεζών, μεγάλες ποινές για φορολογικές και άλλες παραβάσεις, φορολόγηση υπερκερδών.

6. ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ:

Μεγαλύτερη φορολογία στα μεγάλα εισοδήματα, κατάργηση των φοροαπαλλαγών στις μεγάλες Α.Ε., προώθηση σε διεθνές επίπεδο της υιοθέτησης φόρου στης διεθνείς συναλλαγές (φόρος Tobin).

7. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ, ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ:

Όχι στον έλεγχο του ίντερνετ, προστασία της ελευθερίας πληροφόρησης και της ερευνητικής δημοσιογραφίας, υποχρεωτικά δημοψηφίσματα για θέματα μεγάλης εμβέλειας, αλλαγή του Εκλογικού Νόμου, πραγματική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης κ.α.

8. ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΕΞΟΔΩΝ

Και να μου επιτρέψετε να προσθέσω εγώ και κανα δυο άλλα, που ίσως είναι καθαρά ελληνικού ενδιαφέροντος, γι'αυτό δεν ασχολήθηκαν οι φίλοι Ισπανοί:
9. ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Και κατάργηση όλων των κρατικών προνομίων της!
10. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ
Καθώς και των κομματικών φοιτητικών οργανώσεων, και γενικά πόλεμος στον κομματισμό που έχει απλωθεί σαν καρκίνος στη χώρα.

Υπάρχει κάποιος Έλληνας, οποιοσδήποτε, σε όποιο πολιτικό χώρο και αν ανήκει (αν υπάρχουν ακόμα Έλληνες που θεωρούν ότι «ανήκουν» σε πολιτικό χώρο), που να μην συμφωνούσε στα παραπάνω; Προσωπικά θεωρώ ότι πάνω από το 90 % των κατοίκων της χώρας, ανεξάρτητα από πιστεύω, ιδεολογίες και κοσμοθεωρίες, θα συμφωνούσε απόλυτα σε όλα!

Ας αρχίσουμε λοιπόν με αυτά, και βλέπουμε!

Όπως και να’χει, αυτό που έγινε χθες ήταν απλά υπέροχο.

Όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε!

Ας τους δείξουμε ότι δεν είμαστε κορόιδα, ότι ο λόγος που καθόμασταν στον καναπέ δεν ήταν μόνο η τεμπελιά και η αδιαφορία, αλλά κατα κύριο λόγο το ότι τους έχουμε σιχαθεί! Όλους τους! Μικρούς και μεγάλους! Τους βαρέθηκε η ψυχή μας!

Ας το καταλάβουν καλά, μήπως και αρχίσουν να αλλάζουν και αυτοί. Μήπως σταματήσουν να λειτουργούν ως κλίκα, και αρχίσουν να μιλάν σαν απλοί άνθρωποι προς απλούς ανθρώπους. Με ειλικρίνεια, με φιλότιμο, χωρίς άσκοπες κραυγές, χωρίς χιλιοειπωμένα ξύλινα λόγια, χωρίς λαϊκισμό.

Τότε ίσως το ξανασκεφτούμε και εμπιστευτούμε κάποιους. Έτσι όπως είναι τώρα όμως, μόνο τις μούντζες μας αξίζουν. Ή και κανένα γιαουρτάκι πού και πού.