Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Ποιοι φοβούνται την ανωνυμία;

Σχετικά πρόσφατα ανακάλυψα τον ιστότοπο «Aixmi.gr» και μου έκανε εξαρχής πολύ καλή εντύπωση. Καλογραμμένα άρθρα, για ποικίλα θέματα, της επικαιρότητας ή μη. Μου έκανε επίσης εντύπωση το ότι έγραφαν εκεί πολλά γνωστά ονόματα της δημοσιογραφίας, της πολιτικής, και όχι μόνο, και ήταν πολύ ενδιαφέρον να τους διαβάζεις σε άρθρα λιγάκι πιο ελεύθερα, πιο αυθόρμητα, πιο προσωπικά ίσως, απαλλαγμένους από τις προθεσμίες και τους περιορισμούς του επαγγέλματός τους.
Τον τελευταίο όμως καιρό, περίπου μια εβδομάδα τώρα, τα άρθρα που δημοσιεύονται ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά – σε σημείο που να πιστεύει κάποιος ότι είναι το σημαντικότερο πρόβλημα του Έθνους – με ένα και μοναδικό θέμα: την ανωνυμία των blogs.

Για όσους δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί τόσος ντόρος ξαφνικά, να σας βοηθήσω: πρόσφατα, στο blog fimotro (εγώ δεν το ήξερα, από αυτούς το έμαθα) δημοσιεύθηκε ένα γκάλοπ με τίτλο «ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΓΛΥΦΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡA ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ;» όπου οι επιλογές είναι Τρέμη, Πρετεντέρης, Καψής, και άλλοι. Εγώ το βρήκα διασκεδαστικό. Ψήφισα κιόλας (δεν σας λέω ποιον! Μυστικό!).  Κάποιοι όμως το θεώρησαν την επιτομή της προσβολής, όνειδος της δημοσιογραφίας, κτλ. (Τώρα φταίω εγώ να σκεφτώ το «όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται»;)

Ο κατάλογος πάντως των ονομάτων αρθρογράφων του Aixmi.gr που ασχολήθηκαν με το θέμα είναι εντυπωσιακός:
Φωτεινή Πιπιλή (1 Απριλίου 2011)
Σεραφείμ Φυντανίδης (2 Απριλίου 2011)
Αντώνης Λιάρος (3 Απριλίου 2011) 
Παύλος Τσίμας (6 Απριλίου 2011)
Μαρία Σπυράκη (7 Απριλίου 2011)
Αντώνης Κανάκης (7 Απριλίου 2011)

Και ήταν και άλλοι, όχι τόσο γνωστοί σε μένα, αλλά νομίζω αυτοί αρκούν για να δώσουν μια εικόνα.
Τα παραπάνω λοιπόν άρθρα τα διάβασα, και φυσικά είχα τις ενστάσεις μου, σε ένα από αυτά μάλιστα έκανα και σχόλια. Σήμερα όμως πλέον, δεν άντεξα άλλο (διαβάζοντας το άρθρο της κυρίας Σπυράκη συγκεκριμένα, περισσότερα αργότερα), και αποφάσισα να γράψω κι εγώ μια απάντηση, εξ ου και η αποψινή μου ανάρτηση.

Είναι καταρχήν εντυπωσιακή η ομοψυχία και η σχεδόν απόλυτη σύμπτωση απόψεων που δείχνουν οι παραπάνω αρθρογράφοι: Χωρίς υπερβολή, είναι σαν να τους έδωσε κάποιος μια λίστα με λέξεις και φράσεις «ανωνυμία, συκοφαντία, προσωπικές επιθέσεις» και να τους είπε «παιδιά αλλάξτε τα λίγο να μην φαίνονται τα ίδια, βάλτε και λίγη σάλτσα, και γράψτε!».

Αν δεν έχετε χρόνο να τα διαβάσετε, θα σας κάνω μια σύνοψη όλων των παραπάνω σε λίγες γραμμές:
«Η ανωνυμία στα blogs είναι κακή γιατί έτσι οι bloggers είναι ελεύθεροι να συκοφαντούν αθώους ανθρώπους, και οι αθώοι αυτοί άνθρωποι δεν έχουν δυνατότητα να αμυνθούν».
Επίσης είναι εντυπωσιακό το ότι σχεδόν σε όλα τα παραπάνω άρθρα γίνεται μια τελείως άτοπη – έως και παρανοϊκή θα έλεγα! – ταύτιση του ανώνυμου blogger με κουκουλοφόρο τρομοκράτη! Κι εκείνος λένε ανώνυμα καταστρέφει και δολοφονεί, όπως και ο blogger ανώνυμα συκοφαντεί! Λες και αυτό που χαρακτηρίζει τον τρομοκράτη είναι η ανωνυμία του, και όχι το ότι καταστρέφει και δολοφονεί! Ή λες και αν μάθουμε το ονοματεπώνυμο ενός τρομοκράτη, παύει αυτομάτως να είναι τρομοκράτης!

Ο κ. Παναγιωτόπουλος (Διευθυντής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του Mega Channel) στο άρθρο του θέτει κάποιες σημαντικές απορίες τις οποίες απαντάει μετά μόνος του. Θα ήθελα να κάνω κι εγώ το ίδιο.
Χρήστος Παναγιωτόπουλος:  Ποιό είναι το ύστατο καταφύγιο του πολίτη στη Δημοκρατία; Ποιό είναι το τελευταίο αποκούμπι του όταν αδικείται, εξυβρίζεται, συκοφαντείται και προπηλακίζεται; Η Δικαιοσύνη.

Εγώ: Ποιό είναι το ύστατο καταφύγιο του πολίτη στη Δημοκρατία; Ποιό είναι το τελευταίο αποκούμπι του όταν βλέπει ότι αυτοί που θα έπρεπε να μιλάν εξ ονόματος του λαού και να κάνουν κριτική στα κακώς κείμενα, έχουν συμμαχήσει με καθεστώς και συμφέροντα και έβαλαν απέναντί τους το λαό; Η Ανώνυμη Κριτική.
Γιατί μόνο ανώνυμα μπορεί ένας τυχαίος πολίτης να μιλήσει ενάντια του συστήματος! Ούτε σωματοφύλακες διαθέτει, ούτε έχει στη διάθεσή του ομάδα νομικών να τον υπερασπίσει στο δικαστήριο!

Ξανά εγώ: Ποιό είναι το ύστατο καταφύγιο του υποκριτή, του ξεπουλημένου δημόσιου λειτουργού, του κρατικού ρουφιάνου; Ποιό είναι το τελευταίο αποκούμπι του όταν βλέπει ότι οι πάντες έχουν πάρει χαμπάρι την υποκρισία του; Η Δικαιοσύνη.
Έτσι ήταν από τότε που υπάρχουν κράτη και δικαστήρια. Όταν κάποιοι έχουν τα μέσα, καταφεύγουν σε μηνύσεις και δίκες για να δείξουν στην πλέμπα τη δύναμή τους, και να καταχωνιάσουν σε μπουντρούμια όσους τους αμφισβητούν.

Ο μόνος από τους παραπάνω που σπάει λίγο την ομοφωνία (λίγο όμως), είναι ο γνωστός σε όλους μας από το «Ράδιο Αρβύλα», Αντώνης Κανάκης. Ομολογώ όμως ότι και το δικό του άρθρο με εξέπληξε δυσάρεστα. Περίμενα από τον Αντώνη έναν ανεπιφύλακτο καυτηριασμό όλης αυτής της ελεεινολογίας, αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε. Δηλώνει βέβαια ότι η άποψή του είναι να διατηρηθεί ανώνυμο και ανεξέλεγκτο το blogging, οπότε πάλι καλά, αλλά το δηλώνει εν μέσω επιφυλάξεων, και προσωπικής αμφιταλάντευσης όπως παραδέχεται ο ίδιος. Δηλαδή λίγο πολύ σαν ένα αναγκαίο κακό, που αν το παρακάνουν όμως, μπορεί κι αυτός να αρχίσει να ζητάει την καταδίκη τους. Κρίμα, πραγματικά κρίμα.

Πάντως, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για μένα, ήταν το σημερινό άρθρο της κυρίας Σπυράκη. Η κυρία Σπυράκη είναι δημοσιογράφος στο MEGA, άρα ομόσταυλη των άμεσα θιγομένων.  Και στο άρθρο της δίνει ρεσιτάλ μίσους, υπερβολής, και διαστρέβλωσης.

Εισήλθε, λέει, σε μια ζούγκλα, όπου έβλεπε ανώνυμους να την κατασπαράζουν(!) και δεν μπορούσε να αμυνθεί.
Ορίστε; Πότε ακριβώς; Ποιος ασχολήθηκε ποτέ με την κυρία Σπυράκη και γιατί; Εγώ πάντως έψαξα και δεν βρήκα τίποτα. Ίσως να είχε γίνει κάτι πιο παλιά που εγώ να αγνοώ τελείως. Αλλά ζούγκλα; Να την κατασπαράζουν; Μήπως υπερβάλει λίγο;

Στη συνέχεια, και μετά την απαραίτητη σύνδεση με την τρομοκρατική κουκούλα,  μιλάει για συμβόλαια εξόντωσης. Τι να πω πια. Αυτό ξεφεύγει κι απ’ την έννοια της λέξης υπερβολή. Μιλάμε πια για σουρεαλισμό. Και βεβαίως για αυτογελοιοποίηση.

Και για να αποδείξει τους ισχυρισμούς της αναφέρει το εξής, που εμένα προσωπικά με έκανε να χτυπάω το κεφάλι μου στην οθόνη:

«Στη διαδρομή το είδα και αυτό. Το διαζύγιο μιας πολιτικού αποτέλεσε την αφορμή για τη διαπόμπευσή της. Οι υπαρκτές ή ανύπαρκτες προσωπικές σχέσεις της την κατέστησαν αντικείμενο “χλευασμού”» (ο τονισμός δικός της)
Πότε; Πότε διαπομπεύθηκε κάποια πολιτικός εξαιτίας του διαζυγίου της; Θυμάται κανείς καμία τέτοια περίπτωση; Εγώ πάντως όχι. Όχι στην αρχή δηλαδή, γιατί μετά κατάλαβα που το πήγαινε… Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά προφανώς εννοεί την κα. Μιλένα Αποστολάκη!

Κατά την κυρία Σπυράκη λοιπόν, ο λόγος που «διαπομπεύθηκε»  η Μιλένα Αποστολάκη, ήταν το διαζύγιό της! Ε εδώ πια σηκώνουμε όλοι τα χέρια ψηλά! Πραγματικά όμως! Μίλησε κανείς για το διαζύγιό της; Νοιάστηκε κανείς για το διαζύγιό της;

Μάλιστα κυρία Σπυράκη, βεβαίως και βούηξαν τα blogs σχετικά με την κα.Αποστολάκη, αλλά όχι για το διαζύγιό της, ούτε για την προσωπική της ζωή, ούτε για τη σχέση της με τον πρώην σύζυγο, ούτε για τίποτα τέτοιο. Αυτό το οποίο σύσσωμη η μπλογκόσφαιρα σχολίαζε, και σύσσωμος ο δημοσιογραφικός κόσμος αποσιώπησε όσο μπορούσε, ήταν ότι η κα. Αποστολάκη, χρησιμοποίησε την βουλευτική της ασυλία προκειμένου να παραβιάσει  απόφαση ελληνικού δικαστηρίου που ρύθμιζε την επικοινωνία του πρώην συζύγου της με το παιδί τους!

Και στη σχετική μάλιστα συνεδρίαση, το ελληνικό κοινοβούλιο αρνήθηκε να άρει την ασυλία της! Και τα ΜΜΕ σε όλα αυτά σιγήν ιχθύος!

Και δεν έφταναν αυτά, ο πρώην σύζυγος προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο, το οποίο και προφανώς δέχτηκε την προσφυγή του, και καταδίκασε την Ελληνική Βουλή σε χρηματικό πρόστιμο! Γίναμε δηλαδή διεθνές ρεντίκολο εξαιτίας ενός οικογενειακού καυγά της κυρίας Αποστολάκη!

Και απ’ όλα αυτά, η κυρία Σπυράκη, σχηματίζει την εντύπωση ότι κάποιοι χλεύασαν την κυρία Αποστολάκη με αφορμή το διαζύγιό της… Και μετά προσπαθεί να μας πείσει ότι οι ανώνυμοι bloggers είναι ανεύθυνοι και αναξιόπιστοι, ενώ οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι ειλικρινείς υπεύθυνοι…

Και σαν κερασάκι στην τούρτα, το σχόλιο που έκανα στο άρθρο, και στο οποίο επεσήμαινα μεταξύ άλλων την παραπάνω … χμμ… αβλεψία της… δεν εγκρίθηκε και δεν δημοσιεύτηκε! Θαυμάστε αδέκαστη δημοσιογραφία! Ούτε κριτική δεν ανέχονται!

Και σας διαβεβαιώνω πως δεν ήμουν ούτε υβριστικός, ούτε προσβλητικός στο σχόλιό μου. Ίσως λίγο θυμωμένος, αλλά τίποτα παραπάνω!

Τέλος πάντων, τα είπα και ηρέμησα λίγο, ας βάλω επιτέλους μια τελεία. Θα κλείσω λοιπόν σχολιάζοντας τον τίτλο του άρθρου της:

«Ποιούς βολεύει η ανωνυμία στο διαδίκτυο;» αναρωτιέται η κυρία Σπυράκη. Ποιους βολεύει; Να σας πω:
Βολεύει τον κάθε ανώνυμο πολίτη που βλέπει πράγματα γύρω του που τον στεναχωρούν, τον αναστατώνουν, δεν βλέπει κανέναν να μιλάει για αυτά, και αποφασίζει να τα φωνάξει μόνος του! Τι σημασία έχει αν δεν υπογράφει; Από πότε η ύπαρξη ή μη κάποιας υπογραφής είναι σημαντικότερη από το περιεχόμενο; Από πότε η έλλειψη υπογραφής στερεί αυτομάτως αξιοπιστία;

Και θα ρωτήσω κι εγώ με τη σειρά μου: «Ποιοι φοβούνται την ανωνυμία στο διαδίκτυο;»
Μα όλοι αυτοί (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, μεγαλοεπιχειρηματίες) που έχουν περιχαρακωθεί στα μετερίζια της διαπλοκής και της φαυλοκρατίας, και χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που τους παρέχει το σύστημα, δικαστικά, κατασταλτικά, προπαγανδιστικά, προσπαθούν να χτυπήσουν το μοναδικό πραγματικά ελεύθερο μέσο ενημέρωσης, το διαδίκτυο!
Ενδεχομένως θα φοβόμουν, αν πίστευα ότι υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να καταφέρουν κάτι. Όμως δεν πρόκειται. Ας το ξεχάσουν. Πολλοί προσπάθησαν να φιμώσουν το διαδίκτυο, ελάχιστοι τα κατάφεραν, και αυτοί για πολύ λίγο. Δεν θα καταφέρουν τίποτα!
Αν θέλουν πάντως οι δημοσιογράφοι να σώσουν κάτι από την εικόνα τους, ας κοιτάξουν λίγο το μαγαζί τους, και ας κάνουν μια στοιχειώδη αυτοκάθαρση. Να αναρωτηθούν ποια είναι η θέση που αρμόζει σε δημοσιογράφο. Πίσω από αστυνομικούς κλοιούς, σε θωρακισμένα οχήματα, μαζί με τους βουλευτές και τους επιχειρηματίες; Ή μήπως μαζί με το λαό, στις κινητοποιήσεις του, στα αιτήματά του, στα βάσανά του;

12 σχόλια:

  1. Ωραίο το Blog σου Στέλιο. Το βρήκα μέσω της σελίδας του 1821 στο Facebook, όπου είχαμε ανταλλάξει απόψεις (και likes). Στο θέμα μας τώρα:
    Θα αντιστρέψω το ερώτημα: Ποιοι φοβούνται την επωνυμία (ξέρω, αδόκιμο).
    Στη Μέση Ανατολή κάποιοι bloggers έχασαν και τη ζωή τους. αλλά πάντα έγραφαν επώνυμα.
    Το http://www.desdecuba.com/generationy είναι επώνυμο. Στην Αμερική ο Perez Hilton και ο Matt Drudge γράφουν επώνυμα. Το ΤΜΖ γνωρίζουμε ότι ανήκει στην Time Warner. Εδώ γιατί κρύβοται;
    Πολύ απλό: Γιατί εδώ πίσω από τα δήθεν ειδησεογραφικά blogs κρύβονται δημοσιογράφοι, και πίσω από αυτούς τα εκδοτικά συμφέροντα των εργοδοτών τους.
    Πάντως η επικαιρότητα έχει αποδείξει ότι ανώνυμα ή μη, αν οι αρχές θέλουν να βρουν ποιος κρύβεται πίσω από μία δημοσίευση, τον βρίσκουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ'ευχαριστώ Χρήστο για τα καλά σου λόγια!
    Δεν έχω κανένα σκοπό να υπερασπιστώ αυτά τα δήθεν ειδησεογραφικά blogs όπως πολύ σωστά τα χαρακτηρίζεις. Δεν καταλαβαίνω όμως τι θα άλλαζε αν υπέγραφαν οι αρθρογράφοι τους. Αυτό που ενδιαφέρει είναι το περιεχόμενο, όχι η υπογραφή (ή μη!).
    Μιλάω όμως περισσότερο για τον απλό καθημερινό άνθρωπο με άποψη, που φτιάχνει ένα blog για να βγάλει, ας πούμε το άχτι του, γιατί βλέπει παντού γύρω του να λέγονται από μισές αλήθεια έως χονδροειδή ψέματα.
    Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να έχει μισθό των 700 ευρώ, και να τα βάζει με μια πολυεθνική, ή να τα βάζει με τη Χρυσή Αυγή. Πώς θα μπορούσε να ανταπεξέλθει αν οι παραπάνω μπορούσαν να βρουν εύκολα τα στοιχεία του; Αν κάποιος τον υποχρέωνε να δώσει τα στοιχεία του, προφανώς ο άνθρωπος αυτός δεν θα έγραφε.
    Η κοινωνία ως σύνολο θα ήταν ωφελημένη τότε ή όχι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν πχ γνωρίζαμε ότι πίσω από το Troktiko ήταν ο Γκιόλιας (κάτι που οι περισσότεροι πληροφορηθήκαμε αφού δολοφονήθηκε) δε θα ήταν πιο ξεκάθαρο ότι εξυπηρετεί κυρίως τα συμφέροντα του Θέμου ή/και του Μπόμπολα; Και δε μιλάμε μόνο για καταφανείς επιθέσεις ενάντια στον Τριανταφυλλόπουλο, αλλά και πιο διακριτικές επιθέσεις απένατι στο Alter, καλυμένες από διαφορετικό μανδύα (όπως πχ http://troktiko.blogspot.com/2010/06/bebe-lilly.html )
    Αν από την άλλη ένας απλός πολίτης θέλει να εκφραστεί, δεν ξέρω αν ανδιαφέρεται κανείς για το ποιος είναι (και δεν νομίζω να αναφέρονταν σεα αυτούς όλοι όσοι μίλησαν για την ανωνυμία στα άρθρα που παρέθεσες). Νομίζω ότι η όλη συζήτηση έγινε εξ αρχής για blogs τύπου troktiko.
    Όσο για υποχρέωση να δώσουν οι bloggers τα στοιχεία τους, δεν ξέρω πώς μπορεί κάτι τέτοιο να εφαρμοστεί. Νομίζω ότι το θέμα είναι καθαρά ηθικό, και αφορά μόνο τα troktika.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν αφορούσε μόνο τα troktika δεν θα είχα πει κουβέντα. Και βεβαίως συμφωνώ μαζί σου για την περίπτωση Γκιόλια.
    Σε κανένα από τα άρθρα που παρέθεσα δεν γίνεται κάποια διάκριση μεταξύ των blog του κάθε απλού πολίτη και των δήθεν ειδησεογραφικών blogs.
    Όλοι οι ανώνυμοι bloggers περιγράφονται λίγο πολύ ως επαγγελματίες τρομοκράτες-λασπολόγοι, και σχεδόν όλοι στα άρθρα τους ζητούν νομοθετική ρύθμιση που να μην επιτρέπει τα ανώνυμα blogs.
    Ένα σαφώς πιο ενδιαφέρον άρθρο για το θέμα έχει γράψει ο... Πάγκαλος (προς μεγάλη μου έκπληξη!) στο οποίο αναφέρει σαφώς ότι αν οι δημοσιογράφοι κάνουν την δουλειά τους, δεν έχουν να φοβηθούν απολύτως τίποτα από την ανωνυμία. Αν θες να το διαβάσεις, το λινκ είναι:
    http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_23/04/2011_439985

    Ποτέ κανείς δεν θα προτιμήσει την ανώνυμη ενημέρωση αν πειστεί ότι η επώνυμη ενημέρωση είναι αντικειμενική και έγκυρη. Αλλά αντί να προσπαθήσουν να μας πείσουν γι'αυτό κάνοντας την αυτοκριτική τους, προσπαθούν απλά να πολεμήσουν την ανωνυμία.
    Η ανωνυμία πολύ απλά δεν θα έχει σκοπό ύπαρξης αν κάνουν σωστά τη δουλειά τους οι επώνυμοι δημοσιογράφοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πραγματικά πιστέυω ότι οι αρθρογράφοι είχαν τα ψευδοειδησεογραφικά blog στο νου τους. Ο λόγος που δεν έκαναν το διαχωρισμό μπορεί να είναι επειδή τα υπόλοιπα blogs είναι κάτω από τα ραντάρ τους. Η μπορεί να τα παίρνει η μπάλα γιατί και τα troktika έχουν έναν μανδύα δημοσιογραφίας των πολιτών και είναι δύσκολο να καταλάβεις τη διαφορά στην αρχή. Ή μπορεί να κάνω λάθος εγώ.
    Πάντως όταν σε χώρες σαν την Κούβα ή τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής οι πολίτες έγραφαν επώνυμα, δεν μπορώ να καταλάβω τι πρέπει να φοβάται ο πολίτης στη χώρα μας.
    Είναι σα να μου λες ότι πρέπει να φοβάμαι να κυκλοφορήσω επειδή ειρωνεύτηκα τα troll στη σελίδα του 1821.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μπορεί στην Κούβα ή σε χώρες της Μέσης Ανατολής κάποιοι λίγοι να γράφουν επώνυμα, η μεγάλη πλειοψηφία όμως γράφει και τουιτάρει τελείως ανώνυμα. Βεβαίως και όσοι γράφουν επώνυμα υπό τέτοιες συνθήκες είναι πραγματικά ήρωες, αλλά είναι εξίσου χρήσιμοι όσοι γράφουν ανώνυμα αλλά έγκυρα.
    Ο Ανώνυμος ο Έλλην (για να έρθουμε και στο 1821) ανώνυμα έγραφε κι αυτός.
    Τόσοι και τόσοι μεγάλοι συγγραφείς μας γράψανε ανώνυμα όταν ήθελαν να πουν κάτι που ξέφευγε από τα κατεστημένα.
    Φυσικά και δεν φοβάσαι και δεν φοβάμαι επειδή ειρωνευτήκαμε (επώνυμα) κάποια τρολ. Είναι όμως αναφαίρετο δικαίωμα ενός ανθρώπου να φοβάται, και να χρησιμοποιεί ως άμυνά του την ανωνυμία, προκειμένου να πει κάτι που θεωρεί αλήθεια, χωρίς παράλληλα να θέλει να εκθέσει τον εαυτό του και την οικογένειά του σε κίνδυνο.

    Η κοινωνία ως σύνολο έχει μόνο να κερδίσει από την ελεύθερη διακίνηση απόψεων, έστω και ανώνυμα.

    Όσο για το ότι οι αρθρογράφοι είχαν στο νου τους μόνο "blogs" τύπου troktiko, fimotro, κτλ, ίσως και να είναι έτσι. Όμως όφειλαν να κάνουν την διάκριση. Ούτε ένας δεν την έκανε, και έγραψαν ουκ ολίγοι, και τους επισημάνθηκε άπειρες φορές στα σχόλια ότι το 95% των blogs δεν είναι ούτε υβριστικά ούτε συκοφαντικά.
    Και φυσικά ούτε κουβέντα για το αν ευθύνονται σε κάτι οι ίδιοι οι επώνυμοι δημοσιογράφοι. Για όλα φταίει η ανωνυμία κατ'αυτούς. Ε δεν νομίζω ότι είναι έτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τελικά συμφωνούμε ότι συμφωνούμε. Απλά ήθελα να κάνω ένα διαχωρισμό στα blogs ανάμεσα στα μεν και τα δε, κάτι που ούτε οι αρθρογράφοι αλλά ούτε κι εσύ κάνατε. Θα μπορούσες να αναφέρεις εξ αρχής ότι με τα σχόλιά τους παίρνει η μπάλα και πραγματικά αξιόλογα blogs. Κατά τα άλλα με βρίσκεις σύμφωνο. Πάντως πιστέυω ότι η διάδοση των troktikon είναι και θέμα έλλειψης παιδείας από άποψη αναγνωστών, που αναπαράγουν ό,τι μπούρδα διαβάσουν σε αυτά τα blogs χωρίς να μπουν στον λόπο να κάνουν ένα google πρώτα.
    ΥΓ1. Το άρθρο του Πάγκαλου το είχα διαβάσει, και μάλιστα είχα σκοπό να σου το επισημάνω, αλλά προτίμησα να γράψω κάτι που θα είναι η καθαρά προσωπική μου άποψη.
    ΥΓ2. Στο γκάλοπ του Fimotro ψήφισα κι εγώ :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Βεβαίως και συμφωνούμε. Το υποψιαζόμουν κι εγώ εξ'αρχής. ;)
    Ομολογώ ότι είναι λάθος μου που κι εγώ δεν έκανα τη διάκριση, αλλά δεν είχα σκοπό να γράψω γενικά περί ανωνυμίας και blogging, στο μυαλό μου ήταν να απαντήσω (όντας και λίγο θυμωμένος) στην οργανωμένη επίθεση των δημοσιογράφων του aixmi.gr εναντίον της ανωνυμίας, λες και είναι ο καρκίνος ο ίδιος.

    Και φυσικά η διάδοση κάθε είδους μπουρδολογίας (επώνυμης κι ανώνυμης) είναι καθαρά θέμα παιδείας. Ας προσπαθήσουμε όσο μπορούμε να βάλει ο καθένας μας από ένα λιθαράκι σ'αυτή την κατεύθυνση, έστω και ανώνυμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μεστό το άρθρο σου Στέλιο, ωστόσο βλέποντας πόσο κατίνος, χλευαστικός, χυδαίος και ψευτόμαγκας γίνεται ο νεοέλληνας πίσω από την ανωνυμία του διαδικτύου, κρίνω πως όταν κάποιος δημοσιεύει ένα κριτικό ή επικριτικό κείμενο, θα πρέπει να το κάνει επωνύμως, διαφορετικά δεν διαφέρει και πολύ από έναν τραμπούκο. Θα θυμίσω την αναπαραγωγή προσβλητικότατων , χυδαιοτατων και εντελώς συκοφαντικών άρθρων αλλά και chain mails εναντίων της κας Θάλειας Δραγώνα. Αυτή η επιστήμονας, διασύρθηκε και έγινε ο αποδιοπομπαίος τράγος ενός ολόκληρου έθνους , που την πυροβολούσε καθημερινώς μέσα από τα μπλογκς για πράγματα που υποτίθεται πως είχε πει. Ακόμη όμως και αν υποθέσουμε ότι η σωρεία αυτών των ψευδών που τις απέδιδαν είχε κάποιαν βάση, αντί όλοι αυτοί οι ανώνυμοι να αντικρούσουν τις απόψεις της με έναν πολιτισμένο και ορθολογικό τρόπο, της απευθύνονταν με ένα υβρεολόγιο που ακόμη και μέσα στα μπορντέλα δεν χρησιμοποιείται. Είναι γεγονός λοιπόν ότι η ανωνυμία δεν είναι καλώς νοούμενη στην Ελλάδα, είναι το βήμα του κάθε δειλού , που δεν έχει το κουράγιο να βγεί επωνύμως και να υποστηρίξει την κριτική του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Επικούρεια, το βασικό μου θέμα δεν είναι η ανωνυμία καθεαυτή, αλλά αυτοί που χρησιμοποιούν την ανωνυμία ως αχυράνθρωπο και την κατηγορούν για ότι κακό υπάρχει στην ενημέρωση σήμερα.
    Για το παράδειγμα της Θάλειας Δραγώνας που αναφέρεις, ποιος θεωρείς ότι της έκανε μεγαλύτερο κακό; Τα ανώνυμα υβριστικά blogs ή αυτοί που επώνυμα και με το όποιο βάρος της θέσης τους την καταδίκασαν σχεδόν για προδοσία;

    Αυτό που βασικά λέω είναι ότι αν τα ΜΜΕ πείσουν για την εγκυρότητά τους, τότε κανείς δεν θα χρειαζόταν να καταφύγει στα blogs για να ψάξει να βρει την αλήθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το θέμα της ανωνυμίας δεν είναι πρόσφατο. ΝΑ σου υπενθυμίσω ότι ολόκληρος υπουργός Δικαιοσύνης (ο Δένδιας αν δεν με απατά η μνήμη μου) είχε ασχοληθεί με αυτό. Από μιαν άποψη δεν ήταν τελείως παράλογο διότι ήταν μια περίοδος που αρκετοί δημοσιοκάφροι είχαν αρχίσει να διαπιστώνουν τη δύναμη ενός βλογιού, με αποτέλεσμα να προσπαθούν να μπουν μέσα, λες και δεν τους έφτανε ήδη η δυνατότητα που είχαν να γράφουν στα μέσα τους. Τότε όμως συνέβη κάτι αξιοπερίεργο: τους ξέχεσε πατόκορφα ο κόσμος ο ολόκληρος (τότε προέκυψε και το "Δεν συμμετέχουν δημοσιογράφοι" που κοσμεί αρκετά βλόγια) και τελικώς τη γλυτώσαμε με ελάχιστες απώλειες. Φυσικά οι δημοσιοκάφροι το κράτησαν μανιάτικο (ήδη είχαν αρκετά να πουν ένεκα της ζημιάς που παθαίνουν από τα βλόγια και μιλάω καθαρά ειδησεογραφικά ακόμη κι από μη ειδησεογραφικά βλόγια) και τελικώς τον υποτιθέμενο έρωτα που αίφνις είχαν αποκτήσει τον μετέτρεψαν σε οχετό λάσπης σε αρκετές περιπτώσεις.
    Το θέμα δεν έχει κλείσει, να ξέρεις. Ούτε σε δημοσιογραφικό επίπεδο, ούτε σε κυβερνητικό. Και το θέμα της ανωνυμίας θα επανέρχεται συνεχώς στο προσκήνιο με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ενημερωτικά, προ 2-3 ετών που είχε σκαλώσει αυτό είχε συμβεί επειδή η νομοθεσία που διέπει των blogger είναι αμερικανική.
    Γενικά πολύ τρέχα-γύρευε περίπτωση. Κι επικίνδυνη για όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Είμαι σίγουρος Άδη ότι δεν έχει κλείσει, και προφανώς κάτι ξέρεις παραπάνω καθότι χρόνια στο κουρμπέτι...
    Αλλά είναι τελείως γελοίο να εγκαλούν τα Ελληνικά ΜΜΕ τους μπλόγκερ ότι δεν είναι υπεύθυνοι και δεν είναι έγκυροι και δεν ξέρω τι. Κοίτα στον καθρέφτη ρε πρώτα και μετά μίλα!

    Δεν νομίζω να τους περάσει πάντως... Και ο λαός τους πήρε χαμπάρι πια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή